Το ζήσαμε και αυτό!! Πρόσφατα αποκαλυφθήκαν από τον πρόεδρο των εργαζομένων στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία ,Νίκο Καπίρη τα εξής παράδοξα και παράλογα των πολυδιαφημιζόμενων από την κυβέρνηση αναβαθμίσεων των μαχητικών αεροσκαφών F-16 Viper και P3-B Orion.
Όπως ο ίδιος δήλωσε, το προσωπικό της ΕΑΒ πέφτει ηρωικά μαχόμενο, προασπιζόμενο τα Εθνικά και εταιρικά συμφέροντα και από την άλλη ο ιδιώτης προστατεύεται εξόφθαλμα ,παρόλες τις ζημίες, αργοπορίες και κακοτεχνίες που έχουν προκύψει.(δείτε το σχετικό απόσπασμα εδώ)
Το παράλογο δεν είναι αποκλειστικά η ανάθεση μιας τόσο σοβαρής εργασίας που αφορά την αμυντική βιομηχανία της χώρας σε ιδιώτη, όσο το θέμα ότι ο ιδιώτης άνευ ανάθεσης δεν πιστοποιήθηκε για το εύρος των γνώσεων και αποτελεσμάτων μιας τόσο σοβαρής εργασίας που καλύπτει την άμυνα και επομένως την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών.
Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία έχει αποδείξει στα 45 χρόνια λειτουργίας της την αποτελεσματικότητα της μέσα από μια τεράστια γκάμα εργασιών υποστήριξης, παραγωγής και συντήρησης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Τα τελευταία χρόνια λόγω οικονομικών θεμάτων, επεκτάθηκε και ως αξιόπιστος συνεργάτης των διεθνώς πρωτοστατούντων εταιρειών του βιομηχανικού κλάδου της αεροναυπηγικής.
Αντί να βρεθούν αξιόπιστοι συνεργάτες μέσα από σοβαρούς διαγωνισμούς μετά από έλεγχο και ρήτρες, αντί να ενισχυθεί οικονομικά ένας δοκιμασμένος συνεργάτης που τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε οικονομικά θέματα της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ εν αντίθεσί με τα 10 δις για την αγορά των Αμερικανικών F-35, για να συνεχίσει τις πολύτιμες υπηρεσίες του προς τις ένοπλες ελληνικές δυνάμεις, προτιμήθηκε από τα κόμματα της χώρας και η συμβολή ενός επενδυτή που αποδεδειγμένα όχι μόνο δεν εκτέλεσε ως όφειλε σε ένα τόσο κρίσιμα στρατηγικά πόστο, αλλά καρπώθηκε και τις υπηρεσίες και τις γνώσεις των ΕΑΒιτών, αφήνοντας τους να εκπληρώσουν και τις δίκες τους, με τις εντολές της κυβέρνησης.
Αυτόματα νοούμε ότι βρισκόμαστε μέσα σε έναν κυκεώνα πολιτικών συμφωνιών που μας αφήνουν εκτός και μακριά από κάθε επίβλεψη και απόφαση που αφορά την ίδια μας την ζωή. Η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος προφανώς δεν είναι θέμα για τους πολιτικούς αφού έχουν αποφασίσει να μας αφήσουν στις απόλυτες στερήσεις για να εξυπηρετηθούν ξένα κέντρα εξουσίας.
Η αναξιοκρατία που για ακόμη μια φορά επαινείται με χρήμα και διαπλοκή, δεν μπορεί να μας αφήνει συνεχώς παγερά αδιάφορους γιατί προσβάλει τον βίο όλων που μέσα από τέτοιες κινήσεις χάνεται κάθε ελπίδα για σταθερότητα και αξιοκρατία.
Παρατηρώντας προσεκτικά κάθε ανάθεση και συμφωνία, αποκαλύπτεται το παζλ της αποδόμησης των ικανών και άξιων που με σθένος και στερήσεις υπηρετούν την πατρίδα και τους Έλληνες ακόμη και όταν το κράτος είναι απέναντί τους.
Στην πολιτεία που ασκείται η πραγματική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ είναι όταν κάθε πολίτης αναγνωρίζεται και αναλαμβάνει την θέση που του αξίζει βάση της προσωπικής του αξίας, γνώσεων, ικανοτήτων και προσπαθειών για το σύνολο των πολιτών και της χώρας. Αυτό συμβαίνει σε μια ανθρωποκεντρική κοινωνία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των στόχων της Ελλήνων Συνέλευσις.
Στις μέρες μας θα έχουμε την χρυσή ευκαιρία να καταστούμε βιομηχανικά αυτόνομοι λόγω των πλούσιων υλικών πόρων που διαθέτει η χώρα μας. Έτσι μαζί με την χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος από την βιομηχανική αυτονομία, το πλεόνασμα μπορεί να διατεθεί και να καλύψει πλήρως άλλες ανάγκες όπως την δημόσια υγεία, τον πρωτογενή τομέα και την παιδεία όπου σύμφωνα με την ανάδειξη των ταλέντων των παιδιών θα αναλαμβάνουν αξιοκρατικά πλέον ως πολίτες τις εργασίες που θέλουν και τους ανήκουν για το σύνολο της Πολιτεία.
Αικατερίνη Δημητρίου
