Η υπογραφή της σύμβασης για το Ταμείο Απανθρακοποίησης των Νησιών παρουσιάστηκε ως εθνικό επίτευγμα, με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να επικαλείται τον “πατριωτισμό”. Όμως, η πραγματικότητα διαφέρει: οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) προωθούνται ως μονόδρομος, ενώ η Ελλάδα παραμένει ενεργειακά εξαρτημένη, πληρώνοντας πανάκριβα για τεχνολογίες που δεν εξασφαλίζουν την επάρκεια ενέργειας.
Η κυβέρνηση αποφεύγει τη χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ, μια κίνηση που θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Γιατί; Επειδή εξυπηρετεί τα συμφέροντα των “μεγάλων παικτών” που ελέγχουν την παγκόσμια ενέργεια. Οι πολυεθνικές και η Παγκόσμια Τράπεζα κρατούν τα ηνία, ενώ εμείς παραμένουμε στο περιθώριο, υποτελείς στα σχέδιά τους.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης αυτής του κ. Μητσοτάκη, προτιμούν να μας πείθουν για την “πράσινη μετάβαση” μέσω επιδοτήσεων, αντί να εξασφαλίσουν ενεργειακή αυτάρκεια και εθνική κυριαρχία. Επικεντρώνονται στις ΑΠΕ, αφήνοντας ανεκμετάλλευτο τον πλούτο των υδρογονανθράκων μας και επιτρέποντας σε άλλους να κερδίζουν από αυτόν.
Η αδυναμία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών, ανοίγει την πόρτα σε εξωτερικές απειλές και πιθανές συγκρούσεις. Μια απλή δήλωση στον ΟΗΕ θα μπορούσε να διασφαλίσει τα δικαιώματά μας, αλλά η πολιτική αδράνεια εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα.
Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να λειτουργεί με πατριωτισμό και ήθος, θα επένδυε στον πλούτο της Ελλάδας, προσφέροντας ασφάλεια και αυτάρκεια. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιεί πατριωτικά λόγια για να αποκρύψει τις πραγματικές της προθέσεις, αφήνοντας τη χώρα έρμαιο των διεθνών “αφεντικών”.
Χ.Β.
