Φαίνεται ότι η ανεπάρκεια και η ευθυνοφοβία έχουν γίνει η μόνιμη επωδός της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με τους υπουργούς να επιδίδονται σε ένα φτηνό παιχνίδι μετακύλισης ευθυνών, αντί να δίνουν λύσεις. Στο επίκεντρο αυτού του “θεάτρου σκιών” βρίσκεται η κατάσταση στα στρατιωτικά νοσοκομεία, με τον υπουργό Υγείας κ. Γεωργιάδη να αποποιείται οποιαδήποτε ευθύνη, ρίχνοντάς τη στον υπουργό Άμυνας κ. Δένδια. Την ίδια στιγμή, οι πολίτες πληρώνουν το τίμημα αυτής της ανικανότητας, βλέποντας το ΕΣΥ να καταρρέει και το 424 ΓΣΝΕ να γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος.
Ο κ. Γεωργιάδης, με τη γνωστή του αλαζονεία, παρουσιάζει την κατάσταση ως δήθεν ξεκάθαρη: τα στρατιωτικά νοσοκομεία ανήκουν στην ευθύνη του υπουργείου Άμυνας, ενώ το ΕΣΥ είναι υποτίθεται ένα άψογο σύστημα υγείας που λειτουργεί άριστα. Αλήθεια; Τι έχει να πει για τους 100.000 πολίτες που περιμένουν μέχρι και δύο χρόνια για ένα χειρουργείο; Τι έχει να πει για τα ερειπωμένα νοσοκομεία και το εξαντλημένο προσωπικό που εργάζεται σε άθλιες συνθήκες; Μήπως ο υπουργός ζει σε κάποιο παράλληλο σύμπαν;
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι τα στρατιωτικά νοσοκομεία δεν εξυπηρετούν μόνο στρατιωτικούς, αλλά και πολίτες, καλύπτοντας τις τραγικές ελλείψεις του ΕΣΥ. Στρατιωτικοί γιατροί δουλεύουν σε δημόσια νοσοκομεία, κάνουν εφημερίες και καλύπτουν θέσεις που το ΕΣΥ δεν μπορεί να καλύψει. Κι όμως, αντί να αναγνωριστεί η προσφορά αυτή, γίνεται αντικείμενο καπηλείας από πολιτικούς που αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους για να “κουκουλώσουν” τη δική τους ανεπάρκεια.
Από την άλλη, ο κ. Δένδιας επιλέγει την εύκολη λύση: καρατομεί την ηγεσία του Υγειονομικού Σώματος και τους διοικητές των στρατιωτικών νοσοκομείων, ελπίζοντας να διασωθεί πολιτικά. Έτσι, αντί να αναλάβει ευθύνες και να αντιμετωπίσει την κρίση, τους θυσιάζει για να κρύψει τη δική του ανικανότητα και εκείνη των προκατόχων του. Το μόνο που πετυχαίνει είναι να ενισχύσει την εικόνα ενός συστήματος που κυβερνάται από ανθρώπους χωρίς καμία αίσθηση ευθύνης, χωρίς αξίες, χωρίς ικανότητες, χωρίς βούληση.
Αλλά κι εμείς οι πολίτες δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Για χρόνια ανεχόμαστε να μας κυβερνούν άνθρωποι που νοιάζονται περισσότερο για τη δική τους επιβίωση παρά για το κοινό καλό. Μένουμε αδρανείς, διχασμένοι, χειραγωγήσιμοι, αφήνοντας τις τύχες μας στα χέρια τους. Αντί να αντιδρούμε, καταπίνουμε την οργή μας, είτε από φόβο, είτε από απάθεια, είτε γιατί κι εμείς έχουμε “λερωμένη τη φωλιά μας”.
Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε. Να σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν κοπάδι, έρμαια στα χέρια ανεύθυνων πολιτικών. Να ενωθούμε και να απαιτήσουμε το αυτονόητο: διαφάνεια, λογοδοσία, δράση. Ας θυμηθούμε ποιοι είμαστε και γιατί υπάρχουμε σε αυτόν τον κόσμο. Γιατί μόνο αν ξαναβρούμε το σκοπό μας, μόνο αν θέσουμε το κοινό καλό πάνω από τα μικροσυμφέροντα, θα μπορέσουμε να αλλάξουμε αυτό το χάος που μας καταδυναστεύει.
Η αλλαγή δεν θα έρθει από τους “πάνω”. Θα έρθει μόνο αν εμείς οι ίδιοι τολμήσουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Και η βοήθεια που χρειαζόμαστε είναι εδώ, δίπλα μας, φτάνει να τη δούμε με καθαρό μυαλό και αποφασιστικότητα.
Χ.Β.
