Η Ελλάδα αδειάζει. Τα πιο λαμπρά μυαλά μας, οι νέοι επιστήμονες, εγκαταλείπουν τη χώρα εδώ και δεκαετίες, με το φαινόμενο να γιγαντώνεται στα χρόνια των μνημονίων. Περισσότεροι από 600.000 Έλληνες υψηλής μόρφωσης έφυγαν την περίοδο 2008–2017, αναζητώντας αναγνώριση, προοπτική και αξιοπρεπή αμοιβή για την προσπάθειά τους. Αντί να επενδύουμε στους νέους μας, τους διώχνουμε.
Την ώρα που μαθητικές ομάδες, όπως η bitLab από την Καλαμάτα, κατακτούν χρυσά μετάλλια σε φυσική, ρομποτική και μαθηματικά, το ερώτημα είναι ξεκάθαρο: Θα μείνουν αυτά τα παιδιά στην Ελλάδα; Οι πιθανότητες λένε όχι. Σπουδάζουν, μεταναστεύουν για μεταπτυχιακά ή διδακτορικά και δεν επιστρέφουν ποτέ. Και πώς να επιστρέψουν, όταν ακόμα και ο νυν πρωθυπουργός τους παρότρυνε ευθαρσώς να φύγουν για το εξωτερικό;
Το πρόβλημα της “διαρροής εγκεφάλων” (brain drain) δεν είναι καινούργιο. Οι Έλληνες μεταναστεύουν μαζικά από τη μεταπολεμική περίοδο, και πλέον οι απόδημοι αριθμούν πάνω από 7 εκατομμύρια. Η πολιτική απάθεια είναι εξοργιστική. Καμία κυβέρνηση δεν έλαβε μέτρα για να κρατήσει τους νέους εδώ ή να τους επαναφέρει. Αντίθετα, το σύστημα δημιουργεί τις συνθήκες για την αναγκαστική φυγή τους.
Η “αιμορραγία” αυτή δεν αφορά μόνο την απώλεια ταλέντων. Είναι η διάλυση του μέλλοντος της χώρας. Οι νέοι που φεύγουν είναι αυτοί που θα μπορούσαν να πρωτοπορήσουν, να φέρουν καινοτομία, να οδηγήσουν την Ελλάδα μπροστά. Αντί γι’ αυτό, βλέπουμε μία χώρα που καταρρέει δημογραφικά, οικονομικά και πνευματικά.
Οι πολιτικοί προσποιούνται ότι όλα βαίνουν καλώς. Μιλούν για “επιστροφή στην κανονικότητα” και “έξοδο από τα μνημόνια”, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική: η Ελλάδα αδειάζει. Μόνο φθηνή προπαγάνδα βλέπουμε στα μέσα, που μιλούν για “επιστροφή των Ελλήνων”, ενώ η μετανάστευση συνεχίζεται.
Αν θέλουμε να κρατήσουμε τους νέους, χρειάζεται ένα κράτος που να αναγνωρίζει και να στηρίζει τις προσπάθειές τους. Όχι λόγια, αλλά πράξεις. Να επενδύσουμε στην έρευνα, στην καινοτομία, σε πραγματικές δουλειές. Να προσφέρουμε μέλλον. Όμως, αυτό απαιτεί πολιτικούς με όραμα, θέληση και αγάπη για την Ελλάδα, αλλά δυστυχώς, σήμερα δεν έχουμε τίποτα από αυτά.
Η λύση δεν είναι εύκολη, αλλά είναι απαραίτητη. Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα μείνει κανείς εδώ. Και τότε, τι μέλλον θα έχει αυτή η χώρα;
Η ώρα για δράση είναι τώρα. Οι νέοι μας είναι το μέλλον μας. Αν συνεχίσουμε να τους χάνουμε, η Ελλάδα θα παραμείνει καταδικασμένη.
Χ.Β.