Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την υπουργό Πολιτισμού, έστησε άλλη μια παράσταση στο Μετρό Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να μας πείσει πως ενδιαφέρεται για την πολιτιστική μας κληρονομιά. Στην πραγματικότητα, το έργο είναι ένα μνημείο αδιαφορίας, καθυστερήσεων και εργολαβικών «παιχνιδιών».
Από το 1976 μέχρι σήμερα μετά από πενήντα χρόνια παλινωδιών και τεράστιας σπατάλης χρημάτων, ξαφνικά, λίγο πριν τις εκλογές, παρουσιάζουν το σταθμό Βενιζέλου ως «κατόρθωμα». Αλήθεια, ποιος μας διασφαλίζει ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα μεταφέρθηκαν και επανατοποθετήθηκαν σωστά, όταν η ίδια η κυβέρνηση «τσιμέντωσε» την Ακρόπολη;
Με την έναρξη της λειτουργίας του Μετρό ξεκίνησαν και τα προβλήματα όπως πλημμύρες, καθυστερήσεις και την ταλαιπωρία των πολιτών, εξαιτίας των κακοτεχνιών και της προχειρότητας. Μήπως και τα αρχαία είναι εκτεθειμένα σε αντίστοιχες κακοτεχνίες; Γιατί κάθε μεγάλο έργο στην Ελλάδα συνοδεύεται από εργολαβικές ατασθαλίες και «φουσκωμένους» προϋπολογισμούς;
Για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως αυτό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, έχει τοποθετηθεί ο Πολιτικός Φορέας Ελλήνων Συνέλευσις. Μέσω των προγραμματικών του δηλώσεων, δεσμεύεται για την θέσπιση μιας αρμόδιας υπηρεσίας όπου θα δραστηριοποιείται στην προστασία και την ορθή συντήρηση όλων των αρχαιολογικών περιοχών της χώρας μας, ακόμα και αυτών που δεν έχουν “βγει” στην επιφάνεια, με στόχο την ανάδειξη του Ελληνικού Μεγαλείου στα επίπεδα που του αρμόζει.
Η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς δεν είναι διακοσμητική βιτρίνα για πολιτικές φιέστες. Είναι χρέος απέναντι στην Ιστορία. Όμως, για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε διαφάνεια, σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Όχι κυβερνήσεις που λειτουργούν ως υπηρέτες των εργολάβων.
Χ.Β.
