Πρόσφατη έκθεση της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Εκπαίδευση αποκάλυψε μια σκληρή αλήθεια: πάνω από το 20% των μαθητών στην Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες στην κατανόηση και παραγωγή γραπτού λόγου, καθώς και στα μαθηματικά. Δηλαδή, πολλά παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτό που διαβάζουν και αδυνατούν να εκφραστούν γραπτώς.
Πίσω από τα στατιστικά, η πραγματικότητα είναι ανησυχητική. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες των μαθητών τους αφήνει απροετοίμαστους για το μέλλον. Οι μαθητές παλεύουν όχι μόνο με την ύλη, αλλά και με προβλήματα όπως η έλλειψη χρηματοδότησης από το κράτος για την παιδεία, η βία στα σχολεία και ο συνεχής περισπασμός των κινητών τηλεφώνων.
Την ίδια στιγμή, η πολιτική ηγεσία επικεντρώνεται στην «αξιολόγηση» αντί να αναζητήσει ουσιαστικές λύσεις. Χώρες όπως η Φινλανδία, η Σουηδία και η Νότια Κορέα έχουν αποδείξει ότι μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μπορεί να αλλάξει την πορεία μιας ολόκληρης γενιάς. Γιατί να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους;
Το διακύβευμα είναι τεράστιο: αν η νέα γενιά δεν μπορεί να διαβάσει, να γράψει και να σκεφτεί κριτικά, πώς θα διαμορφώσει το μέλλον της; Παιδεία δεν σημαίνει απλή μετάδοση γνώσης, αλλά ανάπτυξη κριτικής σκέψης, δημιουργικότητας και αυτογνωσίας.
Όπως είπε και ο Πλούταρχος: «Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φωτιά που πρέπει ν’ ανάψει.»
Ήρθε η ώρα να ανάψουμε ξανά αυτή τη φωτιά.
Χ.Β.
