Στα εγκλήματα που συγκλόνισαν τη χώρα – από τη Μάνδρα και το Μάτι μέχρι την τραγωδία των Τεμπών – η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας απαντά με συγγνώμες και προσχηματικές αντιδράσεις. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε συγγνώμη για τα Τέμπη, αλλά πώς ακριβώς αναλαμβάνει την ευθύνη; Με λόγια και όχι με πράξεις;
Ο μοναδικός πολιτικός που τόλμησε να μιλήσει ξεκάθαρα για το έγκλημα των Τεμπών ήταν ο Αρτέμης Σώρρας. Αντί να αποδεχτεί αόριστες συγγνώμες, έθεσε το ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί όλους: «Εφτά φορές ισόβια, γιατί δεν μπαίνεις; Τι ζητάς συγγνώμη;». Γιατί κανένα κόμμα δεν τόλμησε να απαιτήσει εξεταστική επιτροπή; Γιατί η αντιπολίτευση αντέδρασε μόνο όταν το πανελλήνιο ξεσηκώθηκε στους δρόμους, ενώ γνώριζε ότι η κυβέρνηση θα επιβίωνε με την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία;
Ο Σώρρας, από την πρώτη στιγμή, μίλησε για την ανάγκη ένωσης των Ελλήνων και κατήγγειλε το σύστημα που διαιρεί και κυβερνά. Παρά τον πόλεμο που δέχτηκε από τα μέσα ενημέρωσης και τη συστημική προπαγάνδα, το μήνυμά του συνεχίζει να επηρεάζει χιλιάδες πολίτες.
Η πραγματική ένωση δεν είναι μόνο η διαμαρτυρία, αλλά η διεκδίκηση δικαιοσύνης και αλλαγής. Το πολιτικό κατεστημένο αγνοεί τη φωνή του λαού, αλλά η ιστορία δείχνει ότι τίποτα δεν μένει για πάντα ατιμώρητο. Μήπως ήρθε η ώρα οι πολίτες να απαιτήσουν πραγματική λογοδοσία και να σπάσουν τον κύκλο της πολιτικής αδιαφορίας;
Μπάμπης Κυπριώτης
