Αναφορικά με το νόμο που πρόσφατα ψηφίστηκε από την Βουλή σχετικά με την πάταξη της φοροδιαφυγής σε κλάδους των ελευθέρων επαγγελματιών, θα θέλαμε να τονίσουμε πως κάθε άλλο παρά προς την σωστή κατεύθυνση είναι… Αντί να δοθούν πραγματικά κίνητρα, τόσο για τον παρέχοντα υπηρεσία όσο και για τον λαμβάνοντα αυτήν, προκειμένου να ζητούνται οι πραγματικές αποδείξεις, ο νόμος έρχεται για μια ακόμη φορά να προκαλέσει στρέβλωση στην αγορά πετυχαίνοντας το αντίθετο αποτέλεσμα. Με τον ΦΠΑ σε δυσθεώρητα ύψη και με την μη παρότρυνση του λαμβάνοντα την υπηρεσία να έχει ένα σημαντικό όφελος από την απόδειξη παροχής υπηρεσίας, τα πράγματα είναι πιθανόν να πάνε σε λάθος κατεύθυνση.
Προφανώς και δεν είναι όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες το ίδιο. Υπάρχουν επαγγέλματα με σταθερή και χωρίς διακοπή εργασία και άλλα όπως αυτά του μηχανικού ή του γεωλόγου με όχι περιοδική απασχόληση. Με την οπτική ενός εργαζομένου με μπλοκάκι σε κατασκευαστική εταιρεία για παράδειγμα, με καθεστώς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης είτε στο ελεύθερο επάγγελμα τίθενται τα εξής ερωτήματα :
Πότε επιτέλους θα άρει το ελληνικό κοινοβούλιο την αδικία που διέπραξε απασχολώντας τα προηγούμενα χρόνια χιλιάδες μηχανικούς και γεωλόγους ως ελεύθερους επαγγελματίες σε κατασκευαστικά έργα ανά την επικράτεια, με καθεστώς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης;
Ως πότε δεν θα διαχωρίζει τα επαγγέλματα ανάλογα με τις λειτουργικές απαιτήσεις και τις ιδιαιτερότητές τους; Υπάρχουν κλάδοι που απαιτούν φυσική έδρα, ψηφιακό εξοπλισμό, λειτουργικά προγράμματα, συντήρηση και αναβάθμιση αυτών ή προμήθεια νέων λόγω βλαβών ή παλαιότητας. Και ας μην ξεχνάμε ότι όλοι όσοι υπάγονται σε αυτές τις κατηγορίες πολλές φορές πληρώνουν ενοίκιο ή ΕΝΦΙΑ, λογαριασμούς τηλεφώνων, κοινόχρηστα κλπ.
Επίσης παρατηρούνται σημαντικές διαφοροποιήσεις ανάλογα με το είδος της υπηρεσίας που παρέχεται και ανάλογα με την έδρα στην οποία δραστηριοποιείται ο εκάστοτε ελεύθερος επαγγελματίας. Άλλες ευκαιρίες έχεις κάποιος που δραστηριοποιείται σε μία μεγαλούπολη και πολύ λιγότερες κάποιος που δραστηριοποιείται σε μία επαρχιακή πόλη.
Εξάλλου, για τους ελεύθερους επαγγελματίες πολλών κλάδων που θεωρούνται «ύποπτοι φοροδιαφυγής», όπως ο κατασκευαστικός, υπάρχουν τα μέσα που μπορούν να αποδείξουν την συχνότητα και το ύψος των υπηρεσιών, όπως για παράδειγμα η απαίτηση της ψηφιακής υπογραφής τους στις περισσότερες πλατφόρμες όπου αναρτούν στοιχεία ή μελέτες για λογαριασμό του δημοσίου.
Στο νέο νομοσχέδιο επίσης δεν προβλέπεται η περίπτωση ασθένειας του ελεύθερου επαγγελματία (ή εγκυμοσύνης στην περίπτωση των γυναικών), οπότε και δεν μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του. Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις;
Και σαν να μην φτάνουν τα προηγούμενα, τι γίνεται στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν αναδουλειές και η οικονομική δυσπραγία που έχει εξαπλωθεί στην χώρα ρίχνει τις τιμές στα τάρταρα; Ποιος αναλογίζεται όλους αυτούς που πάσχοντας για το μεροκάματο αναγκάζονται από το «κράτος» να παρέχουν ελλιπείς υπηρεσίες; Και ποιος αποφασίζει τελικά για το είδος των παρεχόμενων υπηρεσιών και το κόστος που προκύπτει μακροπρόθεσμα;
Τι γίνεται με τους πραγματικά αδύναμους ελεύθερους επαγγελματίες όπου αδυνατούν να εκπληρώσουν, όχι τις ασφαλιστικές τους εισφορές και τους φόρους τους, αλλά ακόμη και τις προσωπικές τους ανάγκες; Πώς είναι δυνατόν το κράτος να τους εξαναγκάζει σε αφανισμό; Και ποιος αποφασίζει ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει από τούτον τον κόσμο; Ας μην ξεχνάμε δε, ότι πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες ασκούν από ανάγκη το ελεύθερο επάγγελμα μιας και δεν έχουν άλλο τρόπο βιοπορισμού.
Βλέπουμε λοιπόν ότι το φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε και ψηφίστηκε ως νόμος δημιουργεί τεράστια προβλήματα τόσο στην πραγματική οικονομία και την λειτουργία του κράτους όσο και στην φορολογική διοίκηση. Το να πάρεις από αυτόν που δεν έχει είναι άκρως ανήθικο όπως και αντισυνταγματικό, αφού καταργείται η αρχή της αναλογικότητας.
Μακροπρόθεσμα αυτό θα γυρίσει «μπούμερανγκ», τόσο στην ίδια την κυβέρνηση όσο και σε όλους εμάς που θα υπηρετήσουμε με συνέπεια τον παραπάνω νόμο.
Και ας μην γελιόμαστε· η πραγματική φοροδιαφυγή δεν κρύβεται εδώ…
