Σοβαρό περιστατικό ωμής βίας μεταξύ εφήβων στην Κέρκυρα έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στην τοπική κοινωνία. Πιο συγκεκριμένα σήμερα 3 Απριλίου το μεσημέρι ένας 17χρονος τραυμάτισε με μαχαίρι έναν 14χρονο στην περιοχή πλατεία Σαρόκου. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες ο λεκτικός τσακωμός τους κατέληξε σε αιματηρή επίθεση, όταν ο 17χρονος τράβηξε μαχαίρι και επιτέθηκε στον 14χρονο.
Βλέποντας τη συμπλοκή, ένας 17χρονος μαθητής κι ένας 50χρονος πήγαν να τους χωρίσουν, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν κι εκείνοι. Στο σημείο έσπευσαν δύο ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ και μετέφεραν στο νοσοκομείο τον 14χρονο μαθητή γυμνασίου που δέχθηκε την επίθεση και τραυματίστηκε στο πόδι, καθώς και τους άλλους δυο που μπήκαν στην μέση για να τους χωρίσουν.
Η αύξηση της επιθετικότητας και η εγκληματικότητα σε αυτές τις ηλικίες οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην ανισορροπία της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας η οποία τα τελευταία χρόνια έχει προωθηθεί από την εγκληματική αμέλεια και αδυναμία του κράτους να προστατεύσει την ελληνική κοινωνία.
Όλα αυτά τα παιδιά αφουγκράζονται την έλλειψη της δικαιοσύνης στο περιβάλλον τους. Εισπράττουν καθημερινά το άδικο, την οικονομική εξαθλίωση και την δουλοπρέπεια που απλόχερα το πολιτικό καθεστώς προβάλει ως κανονικότητα, κάνοντας τα να νομίζουν ότι η ανομία και η βία είναι η μονή διέξοδος από τον φαύλο κύκλο των καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν αυτά, αλλά και οι γονείς τους.
Τέμπη, Μάτι, Μάνδρα, Θεσσαλία, εκτελέσεις ανθρώπων στους δρόμους παιδοβιασμοί, και πολλά άλλα χαράζονται καθημερινά στα υποσυνείδητα των παιδιών μας…
Ανοίγουν την τηλεόραση, σερφάρουν στο διαδίκτυο και βλέπουν επί μονίμου βάσεως ότι όλα τα παραπάνω μένουν ατιμώρητα από ένα δικαστικό και πολιτικό καθεστώς πληρωμένων ανθρώπων, χωρίς άξιες, χωρίς αρχές, χωρίς αίσθηση αλήθειας και δικαίου. Βλέπουν συνεχώς να εμφανίζονται στις οθόνες τους γελοία πρότυπα χωρίς ήθος, χωρίς αξιοπρέπεια…
Πού να ακουμπήσουν αυτά τα παιδιά; Ποιον να σεβαστούν; Πού να στηριχθούν όταν όλα είναι ισοπεδωμένα γύρω τους;
Τα παιδιά είναι τα μόνα που δεν φέρουν ευθύνη για αυτή την κατάσταση. Εμείς οι παλαιότεροι επιτρέψαμε να επικρατήσει η βαρβαρότητα στο κοινωνικό περιβάλλον μας και αναπόφευκτα πλέον το βιώνουν ακόμα πιο έντονα τα παιδιά μας…
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι διότι εγκαταλείψαμε την ιδιότητα του “πολίτη” και την αντικαταστήσαμε με αυτή του “ιδιώτη”. Ξεχάσαμε την υπαρξιακή μας ανάγκη που λέγεται συλλογικότητα και βυθισμένοι στην ατομικότητα και την εσωστρέφειά μας μάθαμε να λέμε “το παιδί μου” και έτσι σιγά σιγά ξεχάσαμε ότι το παιδί του καθενός είναι ένα από τα παιδιά μας…
Ποτέ δεν είναι αργά να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας και τις ευθύνες μας…
Ας το κάνουμε ΤΩΡΑ που ακόμα προλαβαίνουμε! Ας ενώσουμε τα “εγώ” μας σε ένα συλλογικό “εμείς” και τα “εσύ” μας σε ένα συλλογικό “εγώ”, που θα λειτουργεί ως “ένας για όλους και όλοι για έναν”. Είναι η μονή λύση και για εμάς, αλλά κυρίως για τα παιδιά μας.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ
