Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 17 Μαρτίου στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Κοζάνης, η υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Νίκη Κεραμέως και ο διοικητής της ΔΥΠΑ Σπύρος Πρωτοψάλτης παρουσίασαν ένα πρόγραμμα που φέρεται να ενισχύσει την απασχόληση στη Δυτική Μακεδονία. Το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία 1000 θέσεων εργασίας με μισθούς που κυμαίνονται από 830 έως 1185 ευρώ για τον ιδιωτικό τομέα, και 6000 επιπλέον θέσεις για εργαζομένους άνω των 55 ετών σε πανελλαδικό επίπεδο.
Ωστόσο, η παρουσίαση άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα και δημιούργησε έντονη δυσφορία στην τοπική κοινωνία, καθώς δεν δόθηκαν συγκεκριμένα στοιχεία για τον αριθμό των θέσεων που αναλογούν στην περιφέρεια. Παράλληλα, δεν υπήρξε αναφορά σε μακροπρόθεσμο πλάνο για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας στην περιοχή.
Η ανεργία στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας παραμένει στα ύψη, με το 70% των ανέργων να είναι πτυχιούχοι και να παραμένουν εγκλωβισμένοι χωρίς ευκαιρίες, παρά τα ακαδημαϊκά τους προσόντα. Το προτεινόμενο πρόγραμμα χαρακτηρίζεται ως εφήμερο, χωρίς δυνατότητα να προσφέρει σταθερότητα ή ανάπτυξη.
Η μεταλιγνιτική μετάβαση είχε τεράστιο κόστος. Από τη μελέτη του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ το 2020, καταγράφηκαν πάνω από 22.000 χαμένες θέσεις εργασίας και σημαντική μείωση εισοδημάτων για άλλες 53.000. Οι συνέπειες δεν περιορίζονται μόνο στην ενέργεια, αλλά αγγίζουν δεκάδες επαγγελματικούς τομείς, όπως κατασκευές, μεταφορές, μεταποίηση, εμπόριο, εστίαση, αποθήκευση και διοικητικές υπηρεσίες.
Η πολιτική απόφαση να κλείσουν οι μονάδες παραγωγής λιγνίτη παρουσιάστηκε ως περιβαλλοντικό μέτρο, όμως ελήφθη χωρίς στρατηγική πρόβλεψη για τις επιπτώσεις στην τοπική οικονομία και κοινωνία. Η Δυτική Μακεδονία, που άλλοτε κάλυπτε έως και το 75% της ηλεκτροπαραγωγής της χώρας, οδηγήθηκε σε μαρασμό, χωρίς να έχει δημιουργηθεί ένα ουσιαστικό παραγωγικό υποκατάστατο.
Την ίδια στιγμή, η Γερμανία, σημείο αναφοράς της «πράσινης μετάβασης», κάνει στροφή 180 μοιρών και επαναφέρει τον λιγνίτη στην ενεργειακή της πολιτική. Κι ενώ εμείς παραιτούμαστε από τις πλουτοπαραγωγικές μας δυνατότητες, άλλες χώρες αγοράζουν τον ελληνικό λιγνίτη σε εξευτελιστικές τιμές για να παράγουν ενέργεια, την οποία εμείς αγοράζουμε μετά, ακριβότερα.
Είναι επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστεί ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης που θα αποδώσει στον πολίτη όσα πραγματικά του αξίζουν. Ο στόχος πρέπει είναι η πλήρης αυτάρκεια της χώρας σε ενέργεια και βιομηχανική παραγωγή, με αξιοποίηση των φυσικών πόρων και τεχνολογιών αιχμής, όπως η παραγωγή υδρογόνου από ηλιακή ενέργεια. Η μεταποίηση πρέπει να γίνεται αποκλειστικά εντός Ελλάδας, με σεβασμό στο περιβάλλον και έμφαση στην καινοτομία.
Για όλα τα παραπάνω, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο μοναδικός πολιτικός φορέας που έχει τοποθετηθεί και δεσμευτεί σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι η Ελλήνων Συνέλευσις, που δηλώνει έτοιμη να αντιμετωπίσει την ανεργία και να ανασυγκροτήσει την ελληνική οικονομία, αξιοποιώντας διαθέσιμα κεφάλαια ύψους 2,3 τρισεκατομμυρίων ευρώ. Το όραμα που προάγεται μέσω των κατατεθειμένων προγραμματικών δηλώσεων του συγκεκριμένου φορέα είναι ένα κράτος ισχυρό, ανεξάρτητο και επικεντρωμένο στον άνθρωπο.
Χ.Β.
