Κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον πρόεδρο του Ελ Σαλβαδόρ, Ναΐμπ Μπουκέλε, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ανακοίνωσε πως σύντομα θα επιβληθούν δασμοί και στα εισαγόμενα φαρμακευτικά προϊόντα.
Η πολιτική των δασμών που εφαρμόζει η κυβέρνηση Τραμπ δεν είναι καινούργια. Έχει ήδη πλήξει τις εισαγωγές από την Κίνα (54%), το Βιετνάμ (46%), την Ιαπωνία (24%) και την Ευρωπαϊκή Ένωση (20%). Αυτά τα μέτρα οδήγησαν σε σημαντική πτώση των χρηματιστηριακών δεικτών σε Ασία, Ευρώπη και ακόμη και στη Wall Street, προκαλώντας απώλειες τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Παρόλα αυτά, ο Αμερικανός πρόεδρος ξεκαθάρισε πως δεν σκοπεύει να κάνει πίσω στις αποφάσεις του.
Αυτό που προκαλεί προβληματισμό είναι η αντίδραση των ελληνικών ΜΜΕ, τα οποία επιτίθενται με σφοδρότητα στον Τραμπ για την πολιτική του, ενώ την ίδια στιγμή αποφεύγουν να ασκήσουν κριτική στους εξοντωτικούς φόρους, τα τέλη και τους δασμούς που έχουν επιβληθεί επί σειρά ετών στους Έλληνες πολίτες από τις κυβερνήσεις του τόπου μας.
Αρκεί να διαβάσει κανείς τον κρατικό προϋπολογισμό του 2025. Σε αυτό το έγγραφο, που αριθμεί δεκάδες σελίδες μόνο για τα έσοδα, υπάρχουν πάνω από 500 διαφορετικοί κωδικοί φόρων και τελών, οι οποίοι αποφέρουν στο κράτος πάνω από 1,3 τρισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Οι φόροι αυτοί αφορούν ΦΠΑ, ειδικούς φόρους κατανάλωσης, χαρτόσημα, τέλη κυκλοφορίας, μεταβιβάσεων, πολυτελείας, ψηφιακά τέλη και πολλούς ακόμη, οι οποίοι αποδεικνύουν την οικονομική πίεση που ασκείται καθημερινά στους πολίτες.
Παρόλο που το κράτος εισπράττει τεράστια ποσά, τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι από το 2015 έως το 2023, πάνω από το 29,4% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας ή βιώνει κοινωνικό αποκλεισμό. Δηλαδή, πάνω από 3 εκατομμύρια συμπολίτες μας βρίσκονται σε ακραία οικονομική δυσχέρεια.
Η εσωτερική αγορά έχει σχεδόν διαλυθεί. Η ελληνική παραγωγή έχει εξαφανιστεί και οι πολίτες πληρώνουν δυσβάσταχτους δασμούς για εισαγόμενα προϊόντα, τα οποία πλέον αδυνατούν να αγοράσουν.
Για να αντιληφθούμε τον παραλογισμό του συστήματος, αρκεί να δούμε δύο παραδείγματα:
- Α) Εισαγωγή οχήματος από χώρα της Ε.Ε.: Παρά την ιδιότητά μας ως μέλους της Ε.Ε., το κράτος εξακολουθεί να επιβάλει τέλη ταξινόμησης – δηλαδή τελωνειακούς δασμούς – σαν να πρόκειται για εισαγωγή από τρίτη χώρα. Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός της ευρωπαϊκής ένταξης;
- Β) Εισαγωγή οχήματος από ΗΠΑ: Η διαδικασία γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκη. Για να φτάσει ένα όχημα στην Ελλάδα, συνήθως απαιτείται να περάσει πρώτα από χώρες όπως η Ολλανδία ή η Γερμανία, όπου δεν χρειάζεται ειδική έγκριση τύπου. Στην Ελλάδα, οι απαιτούμενοι φόροι, τα τέλη, τα έξοδα μεταφοράς και ο ΦΠΑ μπορούν να πολλαπλασιάσουν την τιμή του οχήματος.
Όλοι αυτοί οι φόροι και τα τέλη που πληρώνει ο πολίτης, τελικά δεν επιστρέφουν ποτέ σε αυτόν με ουσιαστικό τρόπο. Οι πολίτες δεν κερδίζουν τίποτα από αυτόν τον φορολογικό εφιάλτη.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι σαφές: Τι μπορούμε να κάνουμε;
Η απάντηση είναι ότι απαιτείται εγρήγορση, οργάνωση και πράξεις. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική – είναι πολιτική και ηθική. Αν δεν αντιδράσουμε, η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει.
Χ.Β.
