Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες έγραφαν με κεφαλαία γράμματα;
Μια ερώτηση τελικά μπορεί να θέσει την έναρξη μιας δημιουργικής αναζήτησης και να εμφανιστούν μπροστά στα μάτια μας αλήθειες εντέχνως κρυμμένες όπως αποκαλύπτει η έρευνα που πρέπει κάθε άνθρωπος να ξεκινήσει.
Αλήθεια αναρωτηθήκαμε ποτέ, γιατί οι πρόγονοι μας είχαν ένα σύστημα γραφής μοναδικό χωρίς κενά, σημεία στίξης και μόνο κεφαλαία σύμβολα;
Και αν αναρωτηθήκαμε, πήραμε ποτέ τις σωστές απαντήσεις;
Γιατί άραγε τα παιδιά μας, όταν ξεκινούν σε μικρή ηλικία να αποτυπώσουν γραπτώς τις πρώτες τους λέξεις, λίγο πριν την σχολική τους πορεία, ξεκινούν μόνο με κεφαλαία και όλα τα σύμβολα ενωμένα;
Ποια αρχέγονη νοητική ροή τα οδηγεί, ώστε να μπορούν να αποτυπώνουν το συγκεκριμένο σύστημα γραφής των προγονών μας ,που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν δει και δεν έχουν αφομοιώσει ενώ όλα γύρω τους είναι στην πεζή μορφή;
Οι πρόγονοι μας δεν διαχώριζαν προφανώς τον προφορικό λόγο από τον γραπτό και όπως μιλούσαν έτσι και έγραφαν. Όπως ο προφορικός λόγος δεν έχει κενά έτσι και η γραπτή αποτύπωση του δεν πρέπει να έχει κενά και σημεία στίξης.
Το κάθε σύμβολο όταν ενώνεται με το άλλο και δημιουργείται λέξη και συγκεκριμένη έννοια, στην νόηση μας γίνεται αυτόματα και η ροή, δεν διακόπτεται ,ώστε να υπάρξει ένα συγκεκριμένο αρχείο από συνεχόμενες λέξεις που θα νοήσει ο συνομιλητής μας.
Αυτό τον κώδικα επικοινωνίας γνώριζαν οι Έλληνες ανέκαθεν μέσα από την παιδεία τους και την
διαπαιδαγώγηση τους και η γλώσσα ως εργαλείο του νου δομημένο πάνω στην γεωμετρία και τα μαθηματικά αποτυπωνόταν με συνεχόμενη ροή και γραπτώς για να μην αλλάξει αυτή η μαθηματική σύνθεση γιατί τα μαθηματικά δεν κάνουν ποτέ λάθος.
Μόνο όταν κάποιος θελήσει να σπάσει αυτόν τον κώδικα και την ροή, θα βάλει άλλες παραμέτρους για να αλλάξει την τελική νόηση των κείμενων άρα και τα αποτελέσματα του.
Η ιστορία της γλώσσας των Ελλήνων είναι χιλιάδων ετών και τα τελευταία 1000 χρόνια περίπου και ειδικότερα από το Βυζάντιο με την εισαγωγή των πεζών και μετά από κατακτήσεις, πολέμους, αιματοχυσίες και παρεμβάσεις έχουμε φτάσει σήμερα να έχουμε την γραφή που χρησιμοποιούμε όλοι και η σύγκριση της ανάπτυξης του πολιτισμού τότε, με την συγκεκριμένη μαθηματική δομή και του σήμερα με τις παρεμβάσεις, είναι πλέον αναπόφευκτη για κάθε νοήμον άνθρωπο.
Σταθερές έννοιες όπως δημοκρατία, μαθηματικά, γεωμετρία, δικαιοσύνη, ιατρική, παιδεία, αρχιτεκτονική, γλυπτική και γενικότερα τέχνες, επιστήμες και πολιτισμός δημιουργήθηκαν και αναπτύχτηκαν με αυτήν την μορφή, όπως ανακαλύπτουμε σε κάθε μουσείο, σε κάθε ιερό ναό και κάθε μορφής οικοδομήματα που έρχονται στο φως μετά από κάθε ανασκαφή.
Σε κάθε αρχαιολογικό εύρημα που περιέχει κείμενο παρατηρούμε ότι οι πρόγονοι μας χρησιμοποιούσαν πολύ συγκεκριμένη δομή ακόμη και προς την κατεύθυνση της γραφής. Η ποιο διαδεδομένη είναι η εναλλασσόμενη φορά δηλαδή από δεξιά προς αριστερά γράφοντας μάλιστα με το δεξί χέρι και στην αμέσως επόμενη επάνω σειρά, από αριστερά προς δεξιά με το αριστερό χέρι κ.ο.κ. ώστε να εκπαιδεύονται λειτουργικά και τα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου ταυτόχρονα και ξεκινούσαν από κάτω προς τα επάνω με συμβολισμό την ανελικτική πορεία της νόησης και της ανθρωπότητας συνολικά.
Οπότε διαπιστώνουμε τον στόχο και τον σκοπό ενός κειμένου με συνεχόμενη ροή με μαθηματική βάση και αποδεικτική διεργασία βάσει αποτελεσμάτων που σήμερα είναι γνωστός ως «αρχαίος ελληνικός πολιτισμός» όπου κατά κοινή ομολογία όλων, κανείς έως τώρα όχι μόνο δεν μπορεί να ξεπεράσει, αλλά ούτε καν να αγγίξει τις δυνατότητες και τις απεριόριστες νοητικές διαδρομές που αποτυπωνόταν δημιουργικά στον βίο των Ελλήνων.
Η φράση όμως τα «γραπτά μένουν» είναι γνωστή και στους “παρεμβατικούς” που προσπάθησαν να σπάσουν τους κώδικες γραφής αφαιρώντας σύμβολα και ενσωματώνοντας κενά και πεζά φτιάχνοντάς έναν παράλληλο δρόμο κατά(της)νόησης αυτή την φορά. Ειδάλλως ποια ήταν η ανάγκη να αλλάξει το αρχέγονο, το αληθινό, το δημιουργικό που δεν είχε όρια ανέλιξης για τους ανθρώπους στην απεραντοσύνη του κόσμου;
Ο λόγος είτε προφορικός είτε γραπτός είναι πόλος της δημιουργίας και γνώρισμα του ανθρώπου. Η νόηση χωρίς τον λόγο δεν μπορεί να αποτυπωθεί και η γλώσσα χωρίς την νόηση είναι κραυγή. Οπότε δεν μπορεί να συρρικνωθεί και να αλλοιωθεί η πρωτότυπη μορφή γιατί μαζί της συρρικνώνεται η σκέψη και ο πολιτισμός.
Στο βιβλίο ‘’ΕΛΛΑΝΙΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΩΜΕΓΑ’’ ,ο συγγραφέας κ. Αρτέμης Σώρρας αποτυπώνει με όλη την αποδεικτική διεργασία τις πληροφορίες για τους αριθμούς
και την ΑΛΦΑ ΩΜΕΓΑ γραφή και όχι αλφάβητο που μας έχουν μάθει (λες και όλα σταματούν στο βήτα..) γιατί είναι η ώρα να ξεκινήσουν διαδρομές αναζήτησης της αλήθειας για τον ίδιο τον άνθρωπο ως δημιούργημα και δημιουργό.
Αικατερίνη Δημητρίου
